چراغ روشن

ای دو چشم سبز تو دریای من !

عشق تو چون وسعت دنیای من

نشئه می بارد ز مرجان لبت 

ای شراب کهنه ی گیرای من 

چون درخت ارغوان در نوبهار

می شود رنگین ز تو رؤیای من

عاشقی را در دلم لبریز کن 

ای پری رخساره ی زیبای من !

آبشار مخمل گیسوی تو 

سایه افکنده به سر تا پای من

گوش جان را داده بر گفتار تو 

این دل بی همدم تنهای من 

گمشدم در کوچه های زندگی 

ای چراغ روشن شبهای من 

در بُناگوش تو هرشب تا سحر 

دوستت دارم بود نجوای من 

با غزل تا اوج تسکینم بَرد 

آن دو چشم شاعر شیوای من 

آفتابم غرقه در چشمان تو 

چون غروب ای دیده ات دریای من 

شاعر : مجید شفق

Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com