قبیله ی عشق

گل شکفته ی من ، نو بهار را مانی

عروس پردگی لاله زار را مانی

دمیده از رخ تو آفتاب صبح امید 

فروغ دیده ی شب زنده دار را مانی 

ز ساز ناله ی تو سوز دل بود پیدا

غریب خسته ی دور از دیار را مانی

مراست در دل شب با خیالت آرامش

قرار بخش دلِ بی قرار را مانی

تو از سلاله ی نوری و از قبیله ی عشق 

طلیعه ی سحرِ انتظار را مانی 

تن تو عطرِ بهاران جانفزا دارد

نهال یاسِ پرُ از برگ و بار را مانی

تو برگ چشم نواز کتاب ( ارژنگی) 

که آفریده در آن نو بهار را (مانی)؟

مجال ناله نباشد ز دست تو ای ماه !

که اشکِ جاری بی اختیار را مانی

جسور و خانه بر انداز همچنان سیلی 

اگر چه در نظرم آبشار را مانی

هماره مهر تو ناپایدار می ماند 

به کارِ عهد و وفا روزگار را مانی

به دلنوازی تو اعتماد نتوان داشت 

دو روزه هستی بی اعتبار را مانی

ز نقش روی تو خوشتر ندید چشم شفق 

به کارگاه هنر شاهکار را مانی

شاعر : استاد مجید شفق

Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com