رذل مادر زاد

هرکه با من ریخت طرح دوستی شیاد بود

هر که را منجی دل پنداشتم، صیاد بود

آن که عمری وعده ی خوش بر من دیوانه داد؛

حیله‌گر بود و حسود و رذل مادرزاد بود

حرف‌هایش بوی غم می‌داد، هنگام سخن

قول‌های او سراسر سست و بی‌بنیاد بود

هیچکس بر سهم و حقش نیست قانع، این زمان

هرکجا را پا نهادم عرصه‌ی بیداد بود

با چنین نامردمی‌ها هیچ کس بی‌غصّه نیست

جای موج خنده بر لب ناله و فریاد بود

سال‌ها بر این جهان پست دل بستم ولی

من ندانستم که آن در عقد صد داماد بود

              تهران  ١٣٥٦ مرداد ماه

شاعر : فصل الله نکولعل آزاد

Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com