با من

گفتم : ز عشق گویم ؛ گفت این فسانه با من

گفتم : کجات جویم ؛ گفت این نشانه با من 

گفتم : برای مردن دل در پی بهانه ست 

گفتا : تو همتی کن ؛ خود این بهانه با من 

گفتم : نمی برم ره ؛ ای نازنین ! به کویت 

گفتا :  اگر بیایی ؛ تدبیر خانه با من 

گفتم که : بیمناکم ؛ روزی روی ز دستم 

گفتا که : با تو ماندن ؛ تا جاودانه با من 

گفتم : نهال عمرم ، شد خشک بی تو گفتا :

آبش ز گریه با تو ؛ زان پس جوانه با من 

گفتم که : بی تو شعرم ؛ اندرز بود و حکمت 

خندید و گفت : آری ؛ شد عاشقانه با من 

گفتم که : بربطم را دیگر سرِ نوا نیست 

گفتا : بزن تو چنگی ؛ وانگه ترانه با من 

گفتم : برای وصلت ترسم زمان نماند 

گفتا که : من حیاتم ؛ عمر و زمانه با من 

گفتم که : مرغ روحم ؛ دارد سرِ پریدن 

گفتا : مترس تا هست ؛ این آب و دانه با من 

گفتم که : بیوفایی از ما بهانه خواهد 

گفتا : چو وقت آن شد ؛ فکر بهانه با من 

گفتم : ز هجرت آفاق رنگ شفق گرفته 

گفتا که : شام وصلِ این بی کرانه با من 

شاعر : مجید شفق

Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com