بر مزار مادر

ساخت وبلاگ

بر مزار مادر

با هر نگاه گرم و دردآلود مادر ؛

می لرزد از روح عظیمش تار و پودم

آن دم پشیمان می شوم از کرده ی خویش ؛

اما از این شرم و پشیمانی چه سودم ؟      

      *                               *

هرگاه تنها می نشینم در دل شب ؛

در خاطرم تصویر مادر می نشیند

در ذهن من زنده است مادر ، او نمرده است !

از هرکه در قلبم فراتر می نشیند

      *                               *

گه گاه ، پر غم در سکوت خلوت خود ؛

از دوری او اشک غم از دیده بارد

اندوهبارش کردم و آن مظهر عشق ؛

با این همه فرزند خود را دوست دارد !

      *                               *

یک عمر ، پروردم به ناز ، آن گوهر پاک

بعد از خدا آرام جانم ، مادرم بود

با عشق و مهر از شیره ی جانش به من داد

آرامش روح و روانم مادرم بود

      *                               *

جاری شد اشکش ، از ستم هایم ولی او ؛

روح مرا در خواب شیرین می نوازد

صد بار نفرینم نمود ، اما که جانش؛

در آتش اندوه جانم می گدازد!

      *                               *

اشک ندامت می چکد بر گونه ی من ....،

دردی درون سینه ی تنگم نهفته است !

اما چه سود از این پشیمانی و اندوه ؟

مادر درون این مزار آرام خفته است

      *                               *

قلبش پر از خون بود از خشم نگاهم ؛

اندوهگین بود آن امید رفته از دست

با این همه از موج فریاد بلندم

لبخند تلخی بر لبانش نقش می بست !

      *                               *

ای آدمی که می روی با ناز از این راه .....،

مادر به زیر خاک این گور آرمیده !

پا را به روی خاک گور آرام بگذار؛

زیرا که مادر از تن زندان رهیده !

      *                               *

این زندگی بی تو غم آلودست ، مادر

من دوست دارم در کنار تو بمیرم !

از خاک خود برخیز ، بازا نزد فرزند ؛

تا در کنارت زندگی از سر بگیرم !

بهار ۱۳۸۲ تهران 

 

شاعر : فضل الله نكولعل آزاد

Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com

Www.lalazad.blogfa.com

 

+ نوشته شده توسط فضل الله نكولعل آزاد در پنجشنبه ۴ آبان ۱۳۹۶ و ساعت 23:26 |
شبنم...
ما را در سایت شبنم دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : fazlollahnekoolalazad بازدید : 170 تاريخ : جمعه 5 آبان 1396 ساعت: 7:26