باور

             باور

چگونه باغ ِ تو باور کند بهاران را ؟

که سالها نچشیده است ، طعم باران را

گمان مبر که چراغان کنند ، دیگر بار

شکفته ها تن عریان شاخساران را

و یا ز روی چمن بسترد دوباره نسیم

غبار خستگی روز و روزگاران را

درخت های کهن ساقه ، ساقه دار شوند

به دار کرده بر اینان تن هزاران را

غبار مرگ به رگهای باغ خشکانید

زلال ِ جاری ِ آواز ِ جویباران را

گرفتم این که شکفتی و بارور گشتی

چگونه می بری از یاد داغ ِ یاران را ؟

درخت ِ کوچک من ! ای درخت ِ کوچک من !

صبور باش و فراموش مکن بهاران را

سوار ِ سبز ِ تو هرگز نخواهد آمد ، آه ...؛

به خیره خیره مبر رنج انتظاران را !

شاعر : استاد حسین منزوی

Www.lalazad.blogfa.com

Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com