بخت نو رسيده

آمد شبی به بزمم آن بخت نو رسیده

شادی کنان چو مرغی کز دامگه پریده

اندام او پرندین، چون یاس نو شکفته

ابروی او هلالی، چون ماه نو دمیده

رخسارش از لطافت، مهتاب نو بهاری

لبهایش از طراوت، چون غنچه ى نچیده

در باغ چون خرامد، غوغای عشق خيزد

بلبل ترانه گویان، گل پیرهن دریده

نیلوفر از پس باغ، سر میکشد که بیند

آن گردن بلورین وان قامت کشیده

برق سرشک دیدم، بر گونه ى لطیفش

گویی که اشک مهتاب بر برگ گل چکیده

بی زلف دلسیاهش، وان روی ماهتابى

ای بس که شب نخفتم تا لحظه ى سپیده

گفتم : ز شادمانی جانها فدای جانت

خوش آمدی که بی تو جانم به لب رسیده

چون چهره ى تو ماهی در آسمان نبوده

مانند چشم مستت چشم فلک ندیده

لطف و صفای گل را از چشم باغبان بین !

نازم به آن خدائی کاین لعبت آفریده !

شاعر : مهدى سهيلى 

Www.lalazad.blogfa.com

Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com